کوره زیمنس مارتین

کوره زیمنس مارتن از تانک مخلوط کن گهواره‌ای بارگیری می‌شود و فولاد قراضه و دم قیچی کارخانه فولادسازی هم به آن می‌افزایند. جنس آستر کوره بستگی به آهن خامی دارد که در آن عمل آورده می‌شود. اگر فسفر آهن خام زیاد باشد، کوره با آجر نسوز بازی و هرگاه فسفرش کم باشد، با آجر نسوز اسیدی آستر می‌شود. بیشتر آجر نسوز منیزیتی یا دولومیتی مصرف می گردد.

کوره فولاد سازی زیمنس مارتین

در کوره زیمنس مارتن، سرباره هم درست می‌شود هرگاه آهن خام فسفر دار در آن ریخته شده باشد، سرباره آن فسفات کلسیم می‌گردد، که با آن کود می‌سازند و چنانچه آهن خام کم فسفر در آن ریخته باشند سرباره آن را به کوره آهن گدازی می‌ریزند.

برای سوزاندن کربن و آبکی نگاه داشتن آهن خام، به آن شعله می‌دمند. با دمیدن گاز داغ و هوای داغ به کوره، شعله روی آهن خام زبانه می‌کشد و کربن آن را می‌سوزاند، بی‌آنکه نیاز به هم زدن آهن خام درون کوره باشد. از این رو فولادسازی در کوره زیمنس مارتن کند پیش می‌رود و هر پخت تا ۹ ساعت به درازا می‌کشد، اما جنس فولادش ممتاز و ناخالصی آن کم است، زیرا در برابر شعله عمل می‌آید. این کوره با گنجایش از ۵ تا ۳۰۰ تن ساخته شده‌است.

پیش از دمیدن گاز سوخت و هوا به کوره، آن‌ها را از درون داغ کن‌ها می‌گذرانند تا داغ شود. برای داغ کردن داغ کن‌ها، از گرمای گاز سوخته کوره بهره‌گیری می‌شود.

پیش از آنکه گاز سوخته کوره به دودکش برود آن را از توی داغ کن‌ها می‌گذرانند تا گرمایش را پس بدهد، سرد شود و به دودکش برود. در کورهٔ زیمنس مارتن هم همه کربن آهن خام را می‌سوزانند و از نو به آن کربن می‌زنند. پیش از خالی کردن کوره، عنصرهایی را که باید با آهن هم جوش شوند تا فولاد خواسته شده ساخته شود، به حال چند جوش به کوره مکی ریزند. پس از آنکه فولاد عمل آمد، با سیخ زیر آب کوره را می‌زنند تا فولاد درون آن (که نزدیک به ۹۰ تن است) به بیرون روان گردد.

فولاد آبکی ای در پاتیل بسمر یا پاتیل توماس یا کورهٔ زیمنسن مارتن ساخته شود، در فولاد ریزی مصرف می‌گردد، یا آنکه فولاد آبکی را در تنورهای چدنی می‌ریزند تا به شکل شمش در آید، شمش فولاد سرخ شده را از تنور بیرون می‌آورند و زیر پتک‌های سنگین می‌کوبند، همین که به شکل شمش دراز درآمد تکه‌تکه می‌برند. تکه‌های فولاد را از نو در کوره می‌گذارند تا سرخ شوند و به آن‌ها شکل می‌دهند.

طرز کار کوره زیمنس مارتین

حرارت لازم برای ذوب شارژ در کوره زیمنس مارتین توسط گاز و یا سوخت‌های جامد نظیر زغال‌سنگ و یا مایع تأمین می‌شود. سوخت در دو محفظه احتراق که در دو طرف کوره زیمنس مارتین قرار دارند محترق شده و از طریق مشعل‌هایی به کوره زیمنس مارتین وارد می‌گردد. دو مشعل قرار گرفته در دو طرف کوره زیمنس مارتین با یکدیگر عمل نکرده بلکه یکی برای حدود 15 تا 20 دقیقه کار کرده و سپس با متوقف شدن آن دیگری برای همین مدت کار می‌نماید و این عمل به تناوب تکرار می‌گردد.

برای رسیدن به درجات حرارتی بالا در کوره زیمنس مارتین هوای لازم برای احتراق قبلاً توسط عبور از رژنراتور گرم می‌شوند. این قسمت از کوره زیمنس مارتین متشکل از محفظه‌هایی است شبیه لانه زنبور که توسط اجرهای دیرگداز پوشش داده‌شده و حرارت حاصل گازهای خروجی از کوره زیمنس مارتین گرمای لازم در این گونه محفظه‌ها را تولید نموده واجرهای دیرگداز را گداخته می‌نماید. بدین ترتیب می‌توان درجه حرارت مذاب را تا 80 الا 100 درجه، بالای نقطه ذوب افزایش داد.

آجرهای نسوز مورد استفاده در کوره زیمنس مارتین:

انواع مختلفی از سنگ‌های نسوز برای اجر چینی کوره زیمنس مارتین مورد استفاده قرار می‌گیرند. اجرهای نسوز را می‌توان با توجه به خواص شیمیایی آن‌ها تقسیم‌بندی کرد:

نسوزهای اسیدی یعنی آجرهایی که صرفاً خواص اسیدی دارند مانند آجر سیلیسی، کوارتزی و غیره.
نسوزهای بازی مانند سنگ‌های منیزیتی، آجر منیزیتی، کرومیتی با مقدار زیاد دولمیت و غیره.
نسوزهای خنثی مانند آجر شاموتی، آجرهای کرومیتی و گرد شاموت.